නොදිලිසුනත් නෙතු අග උණු කඳුළු කැට
හදවත හඬයි ඔබේ කඳුලැලි දකින විට
සිහි වන සඳ ඔබේ කඳුලැලි පිරුණු වත
යලි පණ ලබයි මගේ වියැලුණු කඳුළු කැට
දුටුවත් මිනිස් දූවරු මහ පොලොව මත
ඒ සැම දෙන අතර ඔබ දෙව් දුවකි මට
බිඳුනත් ඔබේ මුදු සිත පිය වියෝවට
ඔබ දියමන්තියකි අතරේ බොරළු කැට
මරණය දුකකි නොහැකිය ඉන් ගැලවෙන්ට
සිදු වේ දිනක ප්‍රියයන් හට සමු දෙන්ට
ඔබ වැනි දියණියක සැදු පින් මහිමයට
හැකි වනු ඇත ඔහුට මොක් සුව ලබන්නට
No comments:
Post a Comment